Adam Lang jest z wykształcenia matematykiem. Ma na swoim koncie powieść Klucze. Wydało ją Wydawnictwo Literackie w 2015 roku.
Adam mieszka z mamą, ojciec opuścił ich kilka lat temu i słuch po nim zaginął. Chłopak jest w klasie maturalnej, ma dziewczynę, kumpla i jest całkiem popularny. Gdy przypadkiem spotyka znajomą swojego przyjaciela postanawia, że chce zacząć się z nią spotykać. Dziewczyna jest młodsza, ale piękna,
(...)
zabawna i bystra. Jednak jest problem – ma chłopaka. a Adam dziewczynę. Nie przeszkadza mu to jednak napisać do Ani i użyć swoich sztuczek, by zbadać, czy dziewczyna jest nim zainteresowana. Chłopak manipuluje prawdą, cieszy się też, że dziewczyna zachowuje się tak, jak przewidział. Chłopak mówi swojej ukochanej, że poznał inną i chce z nią być. Madziarska przyjmuje to z godnością, a Adam wpada w nowy związek i angażuje się w niego całym sobą.
Adam jest narratorem powieści. To zwykły chłopak – ma problemy w szkole, nie dogaduje się z matką, lubi flirtować. Jednak jest w nim także coś, co może czytelnika denerwować. Adam manipuluje prawdą, by sprawić sobie korzyści – na przykład wywołać w kimś poczucie winy. Jest też mistrzem spraw damsko-męskich. Potrafi przewidzieć zachowanie dziewczyn, ponieważ ma z nimi dość duże doświadczenie. Jednak popełnia błędy, które potem mogą nie wyjść mu na dobre.
Chłopak jest jedną wielką sprzecznością. Najpierw rzuca ukochaną, potem chce z nią być. Mówi coś, co wie, że sprawi jej przykrość, a potem obiecuje, że się to nie powtórzy. Po kilku tygodniach ponownie robi to z premedytacją. Jest dość płytki. Nie zauważa też tego, co się wokół niego dzieje. To egoista, który myśli tylko o sobie. Dlatego nie widzi, że sprawia innym ból, a gdy te osoby zachowują się względem niego tak samo – czuje się śmiertelnie urażony. Dla matki jest opryskliwy, dla babci również. Jedynym jego przyjacielem jest wujek.
Adam ma też złe wyobrażenie swojej osoby. Uważa się za dobrego, koleżeńskiego i lubianego. Jest pomocy, a nawet bezinteresowny, ale nie zauważa, że inni odbierają to jako coś w rodzaju litości bądź zainteresowania. Ten fałszywy obraz o siebie w pewnym momencie runie, a wtedy dopiero będzie źle.
Jednak to nie jest tak, że Adam robi to wszystko, bo jest złym człowiekiem. Jest zraniony, rozdarty, przestraszony. Od kiedy ojciec od nich odszedł, Adam nie zaznał spokoju. Ma fobię związaną z kluczami, które kojarzą mu się z tatą. Być może właśnie rozbita rodzina sprawiła, że chłopak stał się taki, jaki jest. Nie miał wzoru, który mógłby mu pokazać, jak powinien zachowywać się mężczyzna, a jak już taki znalazł, okazało się, że jest on nie całkiem fortunny.
Książka skupia się na kilku miesiącach z życia Adama, na jego znajomościach, miłościach, kontaktach z rodziną. Opisano to wszystko tak, jakby Adam prowadził pamiętnik – zwraca się często do czytelnika, pytając, czy pamiętamy, że o czymś mówił. Treść pokazuje zwykłego chłopaka z jego problemami. Mocnym punktem książki jest skomplikowana postać głównego bohatera, którego nie da się ani kochać, ani nienawidzić. Czytelnik rozumie, że jego zachowanie nie jest do końca dobre, ale nie umie go za to winić. Jako kobieta muszę też przyznać, że ciekawe jest spojrzenie na zachowanie chłopaka w wieku dojrzewania, jego odzywki, upór, podejście do dziewczyn. Można zrozumieć, co siedzi takiemu nastolatkowi w głowie. Także same dziewczyny są tu przedstawione w interesujący sposób – Adam wytyka im błędy, które popełniają w relacjach z mężczyznami. To cenna lekcja.
Uważam, że książka jest ciekawa, dobrze napisana, daje też do myślenia. Porusza problem rozbitych rodzin i wpływ tego wydarzenia na rozwój dziecka. pokazuje też problemy typowego nastolatka przedstawione w bardzo naturalny sposób.
Warto przeczytać tę pozycję. Jest ona skierowana do nieco młodszych czytelników, takich w wieku Adama. To dobrze napisana książka, która może pomóc wam spojrzeć na niektóre sprawy inaczej. Momentami zabawna, czasem gorzka w wymowie, świetnie nadaje się na zimowy wieczór.
Przekonaj się, co chłopakom siedzi w głowach!
Adam Lang – z wykształcenia matematyk. Przez dekadę pracował jako nauczyciel matematyki w jednym z warszawskich liceów. Obecnie zajmuje się opracowywaniem maturalnych przykładowych arkuszy egzaminacyjnych. Znawca i propagator twórczości Jacka Kaczmarskiego. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Jest wiele książek młodzieżowych. Duża ich część porusza ważne problemy, które zdarzają się nastolatkom.
(...)
Przeważnie ich historie są opowiadane przez nastolatkę bądź trzecioosobowego i wszechwiedzącego narratora. Tym razem chłopak jest narratorem. Chcecie zobaczyć jakie problemy mają chłopacy? Koniecznie to przeczytajcie.
Bardzo dobrze napisana opowieść, która miejscami wzrusza oraz przeraża. Lekki język, interesujący bohaterowie, oryginalny pomysł, ciekawe historie, humor... Adam Lang stworzył świetną książkę, która jest o młodzieży. Nie można powiedzieć, że wszyscy nastolatkowie zachowują się tak jak bohaterowie (jestem przykładem). Niektórzy zachowywali się bardzo dziecinnie, bardziej jak gimnazjum.
” Dziewczyny są jak śliwki. Jeśli trafi się robaczywa, to wyrzucasz i bierzesz następną.
Adam wkrótce ma zdawać maturę i wybierać kierunek studiów. Tymczasem nie ma głowy do nauki, bo jego życie pełne jest emocjonalnych rozgrywek i zagmatwanych relacji. Jest inteligentny, oczytany, błyskotliwe. Ma w sobie niezwykłą wrażliwość i dojrzałość, a przy tym daleko mu do grzecznego chłopca. Potrafi rozpracować każdą dziewczynę, łamie serca, robi zamieszanie, ale – ku swojemu zaskoczeniu – on też w końcu daje się podejść...
Bohatera można kochać lub nienawidzić, ale jedno jest pewne – warto przyjrzeć się, co siedzi w jego głowie. opis pochodzi z okładki książki ” Dobra pamięć jest bardzo ważna, ale umiejętność zapominania – bezcenna.
Adam to główny bohater. Polubiłem go za jego przemyślenia, które są ciekawe. Rozkminiam nad nimi i muszę przyznać, że się z nimi zgadzam. Jest przystojny, ma – mówiąc kolokwialnie – branie. Miał wiele dziewczyn, były to poważne lub mniej poważne związki. Rozkochiwał w sobie nastolatki, które potem brutalnie rzucał; bawił się ich uczuciami. Pojawia się dziewczyna, dla której zatańczy tak, jak ona zagra. Choć to nie do końca prawda. Go się albo lubi albo nie.
Polecam Wam z całego serca ten utwór. Czyta się go bardzo szybko i miło spędza się czas. Komu polecam? Na pewno rodzicom, którzy mają nastoletnie dzieci oraz dziewczynom, by przekonały się to jak z niektórymi chłopakami jest. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.
Tytuł: Klucze Autor: Adam Lang Wydawnictwo: Literackie Korekta: Anna Dobosz, Ewa Kochanowicz, Małgorzata Wójcik Redakcja: Anna Sidorek Projekt okładki: Paweł Panczakiewicz/PANCZAKIEWICZ ART.DESIGN Wydanie: I Oprawa: miękka ze skrzydełkami Liczba stron: 299 Data wydania: 24.09.2015 ISBN: 978-83-08-06004-9
Adam mieszka z mamą, ojciec opuścił ich kilka lat temu i słuch po nim zaginął. Chłopak jest w klasie maturalnej, ma dziewczynę, kumpla i jest całkiem popularny. Gdy przypadkiem spotyka znajomą swojego przyjaciela postanawia, że chce zacząć się z nią spotykać. Dziewczyna jest młodsza, ale piękna, (...) zabawna i bystra. Jednak jest problem – ma chłopaka. a Adam dziewczynę. Nie przeszkadza mu to jednak napisać do Ani i użyć swoich sztuczek, by zbadać, czy dziewczyna jest nim zainteresowana. Chłopak manipuluje prawdą, cieszy się też, że dziewczyna zachowuje się tak, jak przewidział. Chłopak mówi swojej ukochanej, że poznał inną i chce z nią być. Madziarska przyjmuje to z godnością, a Adam wpada w nowy związek i angażuje się w niego całym sobą.
Adam jest narratorem powieści. To zwykły chłopak – ma problemy w szkole, nie dogaduje się z matką, lubi flirtować. Jednak jest w nim także coś, co może czytelnika denerwować. Adam manipuluje prawdą, by sprawić sobie korzyści – na przykład wywołać w kimś poczucie winy. Jest też mistrzem spraw damsko-męskich. Potrafi przewidzieć zachowanie dziewczyn, ponieważ ma z nimi dość duże doświadczenie. Jednak popełnia błędy, które potem mogą nie wyjść mu na dobre.
Chłopak jest jedną wielką sprzecznością. Najpierw rzuca ukochaną, potem chce z nią być. Mówi coś, co wie, że sprawi jej przykrość, a potem obiecuje, że się to nie powtórzy. Po kilku tygodniach ponownie robi to z premedytacją. Jest dość płytki. Nie zauważa też tego, co się wokół niego dzieje. To egoista, który myśli tylko o sobie. Dlatego nie widzi, że sprawia innym ból, a gdy te osoby zachowują się względem niego tak samo – czuje się śmiertelnie urażony. Dla matki jest opryskliwy, dla babci również. Jedynym jego przyjacielem jest wujek.
Adam ma też złe wyobrażenie swojej osoby. Uważa się za dobrego, koleżeńskiego i lubianego. Jest pomocy, a nawet bezinteresowny, ale nie zauważa, że inni odbierają to jako coś w rodzaju litości bądź zainteresowania. Ten fałszywy obraz o siebie w pewnym momencie runie, a wtedy dopiero będzie źle.
Jednak to nie jest tak, że Adam robi to wszystko, bo jest złym człowiekiem. Jest zraniony, rozdarty, przestraszony. Od kiedy ojciec od nich odszedł, Adam nie zaznał spokoju. Ma fobię związaną z kluczami, które kojarzą mu się z tatą. Być może właśnie rozbita rodzina sprawiła, że chłopak stał się taki, jaki jest. Nie miał wzoru, który mógłby mu pokazać, jak powinien zachowywać się mężczyzna, a jak już taki znalazł, okazało się, że jest on nie całkiem fortunny.
Książka skupia się na kilku miesiącach z życia Adama, na jego znajomościach, miłościach, kontaktach z rodziną. Opisano to wszystko tak, jakby Adam prowadził pamiętnik – zwraca się często do czytelnika, pytając, czy pamiętamy, że o czymś mówił. Treść pokazuje zwykłego chłopaka z jego problemami. Mocnym punktem książki jest skomplikowana postać głównego bohatera, którego nie da się ani kochać, ani nienawidzić. Czytelnik rozumie, że jego zachowanie nie jest do końca dobre, ale nie umie go za to winić. Jako kobieta muszę też przyznać, że ciekawe jest spojrzenie na zachowanie chłopaka w wieku dojrzewania, jego odzywki, upór, podejście do dziewczyn. Można zrozumieć, co siedzi takiemu nastolatkowi w głowie. Także same dziewczyny są tu przedstawione w interesujący sposób – Adam wytyka im błędy, które popełniają w relacjach z mężczyznami. To cenna lekcja.
Uważam, że książka jest ciekawa, dobrze napisana, daje też do myślenia. Porusza problem rozbitych rodzin i wpływ tego wydarzenia na rozwój dziecka. pokazuje też problemy typowego nastolatka przedstawione w bardzo naturalny sposób.
Warto przeczytać tę pozycję. Jest ona skierowana do nieco młodszych czytelników, takich w wieku Adama. To dobrze napisana książka, która może pomóc wam spojrzeć na niektóre sprawy inaczej. Momentami zabawna, czasem gorzka w wymowie, świetnie nadaje się na zimowy wieczór.
Adam Lang – z wykształcenia matematyk. Przez dekadę pracował jako nauczyciel matematyki w jednym z warszawskich liceów. Obecnie zajmuje się opracowywaniem maturalnych przykładowych arkuszy egzaminacyjnych. Znawca i propagator twórczości Jacka Kaczmarskiego. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Jest wiele książek młodzieżowych. Duża ich część porusza ważne problemy, które zdarzają się nastolatkom. (...) Przeważnie ich historie są opowiadane przez nastolatkę bądź trzecioosobowego i wszechwiedzącego narratora. Tym razem chłopak jest narratorem. Chcecie zobaczyć jakie problemy mają chłopacy? Koniecznie to przeczytajcie.
Bardzo dobrze napisana opowieść, która miejscami wzrusza oraz przeraża. Lekki język, interesujący bohaterowie, oryginalny pomysł, ciekawe historie, humor... Adam Lang stworzył świetną książkę, która jest o młodzieży. Nie można powiedzieć, że wszyscy nastolatkowie zachowują się tak jak bohaterowie (jestem przykładem). Niektórzy zachowywali się bardzo dziecinnie, bardziej jak gimnazjum.
” Dziewczyny są jak śliwki. Jeśli trafi się robaczywa, to wyrzucasz i bierzesz następną.
Adam wkrótce ma zdawać maturę i wybierać kierunek studiów. Tymczasem nie ma głowy do nauki, bo jego życie pełne jest emocjonalnych rozgrywek i zagmatwanych relacji. Jest inteligentny, oczytany, błyskotliwe. Ma w sobie niezwykłą wrażliwość i dojrzałość, a przy tym daleko mu do grzecznego chłopca. Potrafi rozpracować każdą dziewczynę, łamie serca, robi zamieszanie, ale – ku swojemu zaskoczeniu – on też w końcu daje się podejść...
Bohatera można kochać lub nienawidzić, ale jedno jest pewne – warto przyjrzeć się, co siedzi w jego głowie. opis pochodzi z okładki książki ” Dobra pamięć jest bardzo ważna, ale umiejętność zapominania – bezcenna.
Adam to główny bohater. Polubiłem go za jego przemyślenia, które są ciekawe. Rozkminiam nad nimi i muszę przyznać, że się z nimi zgadzam. Jest przystojny, ma – mówiąc kolokwialnie – branie. Miał wiele dziewczyn, były to poważne lub mniej poważne związki. Rozkochiwał w sobie nastolatki, które potem brutalnie rzucał; bawił się ich uczuciami. Pojawia się dziewczyna, dla której zatańczy tak, jak ona zagra. Choć to nie do końca prawda. Go się albo lubi albo nie.
Polecam Wam z całego serca ten utwór. Czyta się go bardzo szybko i miło spędza się czas. Komu polecam? Na pewno rodzicom, którzy mają nastoletnie dzieci oraz dziewczynom, by przekonały się to jak z niektórymi chłopakami jest. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.
Tytuł: Klucze Autor: Adam Lang Wydawnictwo: Literackie Korekta: Anna Dobosz, Ewa Kochanowicz, Małgorzata Wójcik Redakcja: Anna Sidorek Projekt okładki: Paweł Panczakiewicz/PANCZAKIEWICZ ART.DESIGN Wydanie: I Oprawa: miękka ze skrzydełkami Liczba stron: 299 Data wydania: 24.09.2015 ISBN: 978-83-08-06004-9